Strah od smrti, kao i sama smrt, duboko su lična iskustva - čak i u okolnostima masovnih stradanja, u kojima zbir pojedinačnih ljudskih tragedija pretvara medijsku vest u istorijski događaj. O jednom takvom događaju, verovatno najpoznatijem u novijoj istoriji ljudskog roda, govori novi roman Dona DeLila. Iz krajnje svedene, subjektivne perspektive, svoju priču o zloglasnom Jedanaestom septembru DeLilo pripoveda kroz laganu izmaglicu posttraumatske amnezije, potpuno oslobođen želje da naknadnom mudrošću banalizuje mnogostruku metaforičnost kolapsa betonskih bliznakinja. On je, uostalom, odavno - još u romanima Beli šum, Vaga i Podzemlje, na primer - upozoravao na moguće krajnje odredište puta kojim je krenula zapadna civilizacija. Sada mu preostaje tek melanholično svođenje računa: život je pretvoren u partiju pokera, smrt u ulični performans, a priča u Mebijusovu traku, po kojoj unezvereno jure begunci iz najboljeg od svih mogućih svetova.

Zoran Paunović